WAT JE DIEP TREFT
“Ik had zo’n zin in ’t leven…
Ik was jong en mooi en ik hield zo van mijn dromen. Ik zou
de beste versie worden van mezelf,
als ik maar publiek had
en applaus kreeg.
Dan, dan danste ik van plezier…
La Vie en Rose, La Paloma, J’ attendrai…
Dan begon in mij een ster te stralen, dan
werd ik de gelukkigste versie van mezelf.
Dansen, dansen, dansen zou ik blijven doen…“
Maar… mensen, mannen, kinderen
maken soms krassen,
trekken soms een rode streep
tussen je dromen en je toekomst,
soms staat het leven in de weg.
Wat als het leven pijn doet, mama?
“Ja, mensen, mannen, kinderen kunnen zeer doen, zoneke,
heel veel zeer…
Ik trok dan, op den duur, toch maar weer
mijn beste schoenen aan. Ik kroop
desnoods op handen en voeten.
Maar dansen ben ik blijven doen.
Tot ik weer begon te stralen…”
Ok, dan ga ik verder,
desnoods op blote voeten.
Ik zal dansen, proberen,
van hier tot ginderachter…
En van ginderachter terug tot hier…
En zingen, proberen: “….Wat je diep treft, doet eeuwig pijn,
’t mag nog zo lang geleden zijn….”
(c) Werner Storms
22 oktober 2019
(c) Kunstwerk: Art in Motion Martine Vyvey