Van mijn moeder moest ik zanger worden.
Het is psycholoog geworden. En schrijver.
Dingen die ik, als jongste van 6, al van kleins af aan was. Thuis
was de beste leerschool. En voor inspiratie moest ik ook niet ver zoeken.
Dus ben ik geworden wat ik altijd al was.
Soms zou ik wel eens wat anders willen: sportman, danser, journalist, immo-makelaar…eigenlijk is alles interessant, als je het maar op je eigen manier kan doen.
Want, ook al zou je het wel eens anders willen, je kunt alleen maar zijn wie je bent, worden wie je vanbinnen al was. En dat echt proberen zijn, dat
is al moeilijk genoeg. Maar als dat lukt, ga je
daardoor vanbinnen zingen. En
vanbuiten stralen.
Niets is mooier dan anderen weer zichzelf helpen vinden, stevig op hun eigen benen helpen staan. Kinderen, mensen klein en groot laten stralen. Door echt naar ze te luisteren, ze echt te horen, echt te zien. En dingen schrijven over
het avontuur van ons leven. In een taal
die alleen wij verstaan.
Mensen weer laten zingen,
een mooi beroep heb ik.
(Dat zanger worden laat ik maar zo.)
W