ALS WE ALLEMAAL SAMEN ZIJN
Als je klein bent, lijkt het huis waar je woont een groot huis.
Een veilig nest dat er altijd was
en er altijd zal zijn.
Met een mama
en een papa
die van je houden. En van mekaar.
Voor altijd.
Naarmate je groter wordt, lijkt dat huis kleiner te worden.
Dan moet je kiezen: weggaan of blijven?
Klein blijven of groter worden?
Verdwalen?
Of verdwalen?
Tot je een vuurplaats vindt, een zeekamer. Warmte, een veilig gevoel.
Zoals toen wij allemaal samen waren.
Dan moet je misschien niet kiezen?
Misschien kan je dan weggaan.
En blijven?
Want er wordt voor je gezorgd.
Van binnenuit, van bovenaf.
Groot kunnen worden en toch klein mogen blijven.
Durven verdwalen, de kruimeltjes zijn vroeger gestrooid.
Bedankt om binnen te komen.
Bedankt om te blijven.
(c) Werner Storms
12 september 2019