Kinder- en jeugdpsycholoog

Supermanneke

Deze week had ik een manneke. Voor de tweede keer. 

Vindt geen aansluiting bij z’n vriendjes, verliest het beste van zichzelf. Wringt zich
in bochten, trapt soms een beetje om zich heen. Op zoek 

naar rust en warmte. En het meest nog 
naar zichzelf. 

“Ik ben veel liever aardig…”, zei hij de eerste keer, toen hij streng moest zijn tegen Spookie. Even maar, want tegen Spookie moet je nooit streng zijn, ahum. Maar dat aardig zijn dat lukte dus
al een tijdje niet meer zo…

Dus haalde ik deze keer Louwietje van stal. Die stond toch al te springen. Met al z’n witte sokjes aan. Ontwapenen is zijn lievelingswoord. 

En ja, dat klikte!

De balletjes werden vanzelf naar die jongen gebracht, Louwietje speelde met hém in plaats van met mij. Louwietje bleef wachten op het strand. Tot z’n nieuwe vriendje meekwam. Hij ging hem halen,
hij haalde hem terug. 

Dat waren mooie, intense momenten die veel deugd deden, zichtbaar. Van grote betekenis en waarde, heel goed voor het zelfvertrouwen, de eigenwaarde. Makkers, maten. De ene aangestoken door de speelsheid van de ander, de naturel. De vrolijkheid, de jeugdige, ongedwongen lol. Ik mag mezelf zijn, ik kan ontspannen. Want ze hebben mij hier graag. Samenwerken
als een veiligheidskoord. 

En ook thuis, bij mama en papa, liep het daarna over van de kruisjes en de hartjes.
Liefde is een toverwoord. 

De mama mailde mij nadien: “Geen idee wat je gedaan hebt, maar doe gerust verder 😉”

Ik denk dat ik het weet: ik heb met een superhondje het supermanneke
in het geblokkeerde manneke weer wakker gemaakt.
En dan krijgen we allemaal vleugels….




STERK IN JE SCHOENEN – deel 1

STERK IN JE SCHOENEN – deel 2

STERK IN JE SCHOENEN – deel 3

STERK IN JE SCHOENEN – deel 4