‘Quand le soleil’
Soms weet ik niet wat er mij schort.
Alsof zowat alles mij niet gaat.
Alsof ik iets mis.
En er niet aan durf denken wat het is.
Tot ik Demis Roussos hoor.
Of Lucille Starr.
2 jaar is geen eeuwigheid.
2 jaar is een eeuwigheid.
Ik leef nu een ander leven.
Ik zal nooit meer dezelfde zijn.
Zonder moederliefde raken de dingen je dieper, want
je kan niets meer kwijt
zoals je dat vroeger
kwijt kon.
‘dit bonjour au montagne’
In elke vrouw zoek je een stukje
om jezelf weer compleet
te maken. Maar
niemand is zoals zij.
Opgevuld raak je nooit meer.
Nooit meer zal ik met iemand praten als met haar.
Nooit meer zal iemand in mij een zanger horen,
een fotomodel zien, een zoon. Nooit meer
zal iemand zo blind, zo doof zijn
voor wat ik nooit was.
En toch zal ik het proberen worden, de rest van mijn leven.
Een beetje dansen, zingen, zoon zijn voor iedereen.
Een beetje vader, een beetje moeder. Een beetje
overleven, proberen, gelukkig zijn,
Als eerbetoon.
Goodbye my love, nooit goodbye.
La Paloma, nooit adieu.
Tot binnenkort, gewoon,
tot binnenkort.
‘J’attendrai.’
(c) Werner Storms
3/4 januari, 2 jaar later.
